Teikningarnar sem Margrét sýnir í Suðsuðvestur voru dregnar upp á meðan á vinnustofudvöl hennar stóð í Laurenz Haus Stiftung í Basel í Sviss veturinn 2010 - 2011. Margrét hefur útbúið sérstaka umgjörð um teikningarnar sem eru allar í sömu stærð, eins konar hulstur, og er hverri teikningu rennt inn um rifu á kantinum á gegnsæjum kassa. Hver teikning verður þannig að þrívíðum hlut sem er ýmist stillt upp á gólfi eða hengdur á vegg. Með nafnagiftinni, Slíður, má lesa framsetninguna sem svo að Margrét hafi slíðrað verkin um sinn, að þau séu í hvíld að loknum átökum. Teikningarnar spruttu allar af ákveðnum fyrirmyndum en þær eru sjaldnast sýnilegar í heild sinni og uppdrátturinn í raun aðeins brotakennd kortlagning af umhverfinu. Þær vega salt í togstreitu á milli umhverfisins og sjálfs sín og eru nú slíðraðar í nokkurs konar vopnahléi. Þótt Margrét kunni í heiti sýningarinnar að gefa til kynna átök listarinnar við að fanga umhverfi sitt vísar hugtakið slíður einnig til hvíldar og verndar enda notað um himnu sem hjúpar nýgræðing. Teikningarnar eru unnar af varfærni og alúð og veitir ekki af skjóli í umgjörð sýningarkassanna.

 

Í sýningarskrá segir Margrét H. Blöndal um eigin verk:

Viðtal við Margréti (Youtube)